Walenty Bayer urodził się 2 lutego 1899 r. w Czempiniu. Uczęszczał początkowo do szkoły powszechnej w Czempiniu, a następnie do gimnazjum klasycznego w Śremie. W 1917 r. został powołany do armii niemieckiej i wysłany jako szeregowiec na front zachodni. Powrócił do Poznania w grudniu 1918 r., 29 grudnia tego roku przedostał się do rodzinnego Czempinia i wstąpił do oddziałów Straży Ludowej. W styczniu 1919 r. wstąpił jako ochotnik w szeregi 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich i brał udział w walkach pod Miałą, Nakłem i Rynarzewem. Po zakończeniu działań powstańczych walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.

W okresie międzywojennym pracował w administracji państwowej. W 1920 r. rozpoczął pracę w Poznańskiej Dyrekcji Ceł, a od 1935 r. pracował w Urzędzie Celnym w Gdyni. W 1938 r. objął stanowisko naczelnika Urzędu Celnego w Zbąszyniu, wówczas miasta leżącego na granicy polsko-niemieckiej. Był odznaczony przez władze polskie za udział w Powstaniu Wielkopolskim.

Walenty Bayer w okresie międzywojennym.

Patent wydany 3 listopada 1921 r., nadający Walentemu Bayerowi prawo do noszenia Odznaki Pamiątkowej Wojsk Wielkopolskich.

Legitymacja służbowa Walentego Bayera z 1935 r., uprawniająca go jako pracownika administracji celnej do korzystania z ulg w przejazdach środkami komunikacji.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. został przez Niemców ujęty jako zakładnik w Zbąszyniu, a następnie zwolniony. Podczas okupacji został skierowany jako księgowy do majątku Perzyny w powiecie nowotomyskim. Tam aresztowało go gestapo w dniu 18 lutego 1944 r. Został osadzony jako więzień polityczny najpierw w Forcie VII w Poznaniu, a następnie w obozie w Żabikowie i był przesłuchiwany w byłym Domu Żołnierza. 15 maja 1944 r. został zwolniony z obozu żabikowskiego.

Po zakończeniu II wojny światowej pełnił w 1945 r. stanowisko wójta gminy Zbąszyń oraz naczelnika Urzędu Celnego w Zbąszyniu. Brał udział w pomocy i rozlokowaniu repatriantów z Kresów Wschodnich, przysłanych do zasiedlenia tzw. Ziem Odzyskanych. Od grudnia 1945 r. skierowany został do organizacji placówki celnej w Rzepinie (wówczas noszącym nazwę Rypin Lubuski). Był pierwszym naczelnikiem nowo powstałego Urzędu Celnego w tym mieście. W 1949 r. rozpoczął pracę w Urzędzie Celnym w Poznaniu. W 1953 r. przeszedł w stan spoczynku, a w latach 1957–1968 ponownie pracował w administracji celnej. Zmarł w 25 maja 1981 r. w Gostyniu. 

Walenty Bayer (pierwszy z prawej) w okresie Powstania Wielkopolskiego.

Świadectwo dojrzałości uzyskane przez Walentego Bayera 23 marca 1920 r., wystawione przez Ministerstwo Byłej Dzielnicy Pruskiej i uprawniające do podjęcia studiów wyższych. 

Pismo urzędowe informujące o przeniesieniu z dniem 15 listopada 1945 r. Walentego Bayera, dotychczasowego Naczelnika Urzędu Celnego w Zbąszyniu do pracy na tym samym stanowisku w nowym Urzędzie Celnym w Rzepinie (wówczas Rypinie Lubuskim).